Ik ben ambtenaar in Amsterdam,’ begint mijn bijlesrijlesinstructeur.
‘Wat leuk,’ zeg ik enthousiast. Ik vertel dat ik ambtenaar ben bij de gemeente Gouda en me bezighoud met economie.
‘Ik ben niet zo’n soort ambtenaar,’ valt hij me in de rede. ‘Ik zal er later misschien meer over vertellen.’
Naast zijn ambtenarenwerk geeft hij in de weekenden autorijles en -bijles ‘aan snelle jonge gozers en mensen zoals jij.’
Ik knik begripvol, ik had daarnet verteld dat ik vijf jaar geleden – de dag na Ajax – Olympique Lyon (4-1) – mijn rijbewijs had gehaald. Op een paar ritjes met de Greenwheels en een Toyota Aygo van een vriend na, reed ik niet meer. Daar wilde ik verandering in brengen. Dus ik snap waarom ik niet meer onder zijn definitie van ‘snelle jonge gozer’ val.
Na een half uur door Leiden en Leiderdorp te hebben gereden, maant hij me te stoppen op de parkeerplaats bij een padelbaanhal.
‘Hoe vind je zelf dat het gaat?’ vraagt hij.
Ik bereid me voor op het ergste en zeg iets over schakelen en twijfelen op rotondes en kruispunten, dat ik dan te veel in mijn hoofd zit en ga denken wat een ander denkt waardoor ik twijfel of ik kan doorrijden of niet.
De Amsterdamse ambtenaar zegt dat het allemaal wel meevalt: ‘Ik heb geen dramatische dingen gezien.’ Volgens hem kan ik na een paar lessen ‘zonder problemen’ weer de weg op.
Twee minuten later trapt hij op de rem als ik iets te enthousiast voor een Volkswagen Passat de rotonde op wil knallen.
Mijn tweede instructeur zei altijd dat ik sterker achter mijn keuzes moest staan, maar ik word er nu weer aan herinnerd dat mijn snelle keuzes niet per se goed zijn en ook kunnen leiden tot ongelukken.