Ik vraag de hovenier wat hij bedoelt met ‘Communicatie’ op het beoordelingsformulier van zijn werkploeg die de afgelopen week onze tuin onder handen heeft genomen. Hij zegt dat het hem er met name om gaat of er geen bilnaden zichtbaar waren.
‘Ik heb er een hekel aan als mijn mensen er niet goed gekleed bij lopen.’
Ik geef vier van de vijf sterren. Weliswaar heb ik geen bilnaad gezien, maar ik vind een veilige werkomgeving waarin mensen zichzelf kunnen zijn erg belangrijk. Ik weet nu niet in hoeverre de bilnaad onderdeel is van de identiteit van de werkploeg en daarover was ik best bereid ‘het goede gesprek’ te voeren, zoals een voormalig manager van me dat noemde.
De hovenier vertelt over een lastige klant in Wassenaar, haar schutting van 120 meter lang vond ze vijf centimeter te hoog. Daarom moest zijn werkploeg de schutting opnieuw plaatsen. Ook wilde ze een zitkuil in haar tuin die werd gedecoreerd met bepaalde gele stenen, 7000 in totaal. Na veel pijn en moeite had de hovenier de stenen gevonden die ze bedoelde van twee euro per stuk.
‘Maar ze wilde geen zitkuil met stenen van 2 euro, dat vond ze niet kunnen.’
Een vriendin die in het noorden van Engeland woonde had mooiere gele stenen met een stukprijs van 42 euro.
‘Ik zag het verschil niet, maar zij vond die prijs belangrijk.’
Zo kon de hovenier 7000 gele stenen uit Engeland importeren waardoor de prijs voor de zitkuil opliep naar 3,5 ton. Volgens de klant verdiende haar man dat bedrag tijdens zijn ontbijt.
‘Maar ook zij heeft stemrecht en mag vrij rondlopen,’ besloot de hovenier luchtig.
Ik ben hem vergeten te vragen hoeveel sterren hij van haar verwacht voor de communicatie van zijn werkploeg – al vermoed ik dat er in Wassenaar geen behoefte was aan bilnaden.