‘Is hij schrijver geworden? Hij is toch van die film?’ zegt een student terwijl hij naar de kaft van een boek wijst.
Het is de zondag na Black Friday. Door de winkel lopen twee honden van de fictie- naar de non-fictie afdeling en ik heb zojuist door een sticker op de cover ontdekt dat er een Netflix serie bestaat van Honderd jaar eenzaamheid.
‘Is het een reu of een teef?’ roept iemand angstig door de winkel.
‘Een reu.’
‘Oh, maar zij is loops!’
Om de chaos compleet te maken staat bij de ingang van de boekwinkel een schrijver. Niemand lijkt hem te kennen, hij stelt zich in ieder geval aan iedere klant voor. ‘Ik heb Leidse thrillers, maar ook Delftse boeken geschreven.’
Hij praat nu al even met een vrouw: ‘Ik heb veel van u gelezen, maar er was er een waar ik niet doorheen kwam. Die sprong de hele tijd heen en weer.’
‘U heeft ook die rode gelezen?’ vraagt de schrijver verwonderd. ‘Dan was u er al vroeg bij!’
Ik loop de winkel uit en rijd met de kinderwagen door naar de HEMA. Als ik overweeg mijn principes over Black Friday opzij te zetten en een Takki-kerstpyjama te kopen, zet Merlijn het op een brullen. Ik begin zijn knuffeldoekje met speen te zoeken. Daardoor duurt het even voor ik doorheb dat ik het gangpad blokkeer met de kinderwagen voor een rolstoelgebruiker, maar gelukkig heeft hij begrip voor mijn situatie.
We vluchten naar buiten, zonder pyjama, richting het Huis van Sinterklaas. Daar worden we aan de deur geweigerd.
‘Die mag hier niet naar binnen,’ zegt een norse Piet. Hij doelt op de wagen, het heeft te maken met de beperkte ruimte in het Huis van Sinterklaas. Er staan allemaal kraampjes van lokale ondernemers met spullen die verkocht moeten worden. De Hulppiet heeft wel een advies: ‘U mag de kinderwagen in de bewaakte fietsenstalling zetten.’
Ik bedank hem vriendelijk en loop verder. Aangezien ik geen slot bij mij heb en ik deze Black Friday niet in de verleiding ben gekomen een nieuwe kinderwagen te kopen, besluit ik dat een ontmoeting van Merlijn met de Sint nog wel een jaar kan wachten.