Dit jaar heb ik nog geen boek gelezen dat me zo’n dubbel gevoel gaf. Aan de ene kant ken ik geen schrijver zoals Nathan Hill die op zo’n hilarische en genadeloze manier over deze soms wat absurde tijd (jaren ‘10 en ‘20) kan schrijven. Gezondheidsrages, interieurrages, opvoedrages, universiteiten die docenten afrekenen op hun impactscore, het surfgedrag van zestigplussers: er komt …