Iemand moest een vergissing hebben begaan, want op de dag dat Ilja volgens een brief van de marechaussee ‘militair terrein van de Staat der Nederlanden’ had betreden, bevond ze zich in een hotel aan de Belgische kust van Oostende.
‘U dient zich te melden op ons kantoor voor een verhoor vanwege een verdenking van een misdrijf op 19 april. Het is toegestaan een advocaat mee te nemen.’
Ilja raakte niet gauw in paniek, ze was vooral geïrriteerd over deze hinderlijke onderbreking van deze dag – haar verjaardag. Haar reflex was om de brief weg te gooien, net als de drie verjaardagskaarten die ook bij de post zaten. Ze had geen behoefte aan verdenkingen of felicitaties, hooguit aan iemand die zei dat jouw verjaardag jouw dag was en je daarom elke vorm van aandacht naast je neer mag leggen.
Al ruim twee jaar werkte ze aan een vertaling van Een winter zonder tanden, een Russische roman uit 1886. De vertaling was zo goed als af, haar uitgever moest alleen nog een publicatiedatum prikken. Hij zei dat hij een ‘haakje’ zocht om het verhaal op de markt te brengen, terwijl hij tegelijkertijd moest dealen met een papiertekort als gevolg van de paperbackeditie van de Bijbel. Volgens hem draaide de boekenmarkt tegenwoordig om timing, zeker als het ging om een klassieker van een Russische schrijver uit de negentiende eeuw.
Dit was een fragment, lees het volledige verhaal binnenkort bij Papieren Helden.